Recent verscheen een column van Lale Gül in de Telegraaf. In deze column werd omschreven hoe ex-moslims zogenaamd "politiek dakloos" zouden zijn. Het Verbond van Ex-moslims is als politiek aangelegen organisatie het natuurlijk niet eens met deze bevindingen. In het stuk van Gül wordt wederom gepretendeerd dat er op links geen kritiek op de islam is, dat de problematische elementen onder de Ummah genegeerd worden en dat islamisering aangemoedigd wordt.
Dit is wellicht waar als we kijken naar het liberale virtue signalling "links" kijken, maar de harde radicaal linkse kern waar het Verbond van Ex-moslims toebehoort maakt zich wel zeker zorgen om de staat van de Ummah.
Laten we eerst beginnen met kritiek op de islam. Kritiek op de islam bestaat zeker op links, het befaamde "Religie is het opium va het volk" van Karl Marx is niet weg te denken. Met dit statement wordt bedoeld dat religie werkt als een copingmechanisme voor de arbeidersklasse die bestaat binnen de kapitalistische samenleving. Dit is maar een deel van het verhaal, want religie dient ook als een middel voor de gemeenschap en een gevoel van eenheid, hoewel religie ook verdeeldheid kan veroorzaken. Een betere kritische analyse van islam en andere religies is die van de Koerdische filosoof en partijleider van de PKK: Abdullah Öcalan. Hij omschrijft hoe religie als machtsmiddel wordt gebruikt door de heersende klasse. Ook zogenaamde "seculiere" staten als Turkije gebruiken religie om macht toe te eigenen. De macht van de natiestaat is een machtsstructuur op macroniveau, maar ook op een kleiner niveau wordt religie gebruikt voor macht, denk aan de streng religieuze gemeenschappen waar je niet openlijk ex-moslim of queer kan zijn. Dit zijn allemaal de rechts reactionaire tendenzen waar het echte radicale links tegen keert.
Ik heb het over religiekritiek in een meer algemene zin gehad, maar hoe zit het met de islam specifiek? In Nederland zijn hier duidelijke voorbeelden van te zien. Nederlandse organisaties als BIJ1, Revolutionair Socialistische Partij en verscheidene anarchistische groepen hebben hun steun voor de revolutionairen van Rojava uitgesproken. De strijd tegen de extreemrechtse islamisten als Daesh (ISIS) en HTS wordt openlijk gesteund, verder is er veel kritiek op de sugar daddy van de HTS: De Republiek Turkije, die ook op een rechtsislamistische koers is. Als de Koerdische/democratisch confederalistische gemeenschap een openbare manifestatie heeft, dan zijn het altijd de radicaal linkse organsiaties die erbij zijn. Dit gaat over het Midden-Oosten, maar binnen de grenzen van Nederland zijn er ook duidelijke aanwijzingen van de kritiek op de islam. Zo is linkse libertair socialistische publicatie Doorbraak zeer kritisch op de Grijze Wolven, een extreemrechtse Turkse islamo-nationalistische organisatie die ook in Nederland actief is, waarnaast ook kritisch op DENK waarvan leden de Grijze Wolven steunen al dan niet gelieerd zijn aan. Ex-moslims worden gesteund wanneer wij discriminatie, bedreiging en velvolging ontvluchten, door wie? Links. Het is links dat voor menswaardige behandeling van asielzoekers is en dus voor ex-moslim asielzoekers opkomt. Voorstellen om aparte units voor kwetsbare minderheden, denk aan LGBTQIA+, Yezidi of ex-moslim asielzoekers, in AZC's op te zetten.
Intersectionaliteit is een benadering voor dialectiek die alleen door radicaal links eigenlijk wordt opgevolgd, het is de enige accurate benadering voor dialectiek (Sorry Marx). Terwijl rechts moslims zwart maakt en angstzaait over asielzoekers, vluchtelingen, immigranten en de LGBTQIA+-gemeenschap, het liberale "links" wegkijkt van de problematiek en alles wat geen bedreiging vormt voor de neoliberale hegemonie negeert, waaronder dus ook extreemrechtse islamisten, komt het echte links met een benadering waarin machtsverhoudingen niet zwart-wit zijn. Moslims hebben macht over ex-moslims, maar in andere gevallen hebben ex-moslims de macht over moslims als er bepaalde narratieven bewapend worden. Het moet ook nooit ons doel zijn om moslims te bestrijden of een machtspositie over moslims te verkrijgen als Ex-moslims, om maar weer even terug te keren naar het democratisch confederalisme van Öcalan. De gelijkwaardige samenleving is het enige duurzame doel voor ons als ex-moslims.